De Petomaan van Parijs



Tijdens het zwemmen in de Middellandse Zee ontdekte Joseph Pujol uit Marseille tot zijn ontsteltenis dat zeewater zijn anus binnenstroomde en  er weer uitstroomde als hij weer uit zee kwam. Een dokter stelde hem gerust.Tijdens zijn tijd in het leger vermaakte hij zijn kameraden door water in zijn anus op te zuigen en daarna weer uit te blazen. Vanwege het succes begon hij ook lucht op te zuigen en uit te blazen. De basis voor het succes van de petomaan was gelegd (petomaan van het franse woord péter, winden laten).
Hij kon gecontroleerd allerlei soorten winden laten. Deze winden werden dus niet geproduceerd door darmgassen, maar door het inzuigen van lucht, waardoor er geen onaangename luchtjes ontstonden. In 1887 begon hij met professioneel optredens en reisde met veel succes door de provincies van Frankrijk.

In 1892 melde hij zich bij Oller, de manager van de Moulin Rouge in Parijs, met de woorden "Ik ben de petomaan en ik wil een engagement. U ziet, mijnheer, mijn anus heeft en dusdanige elasticiteit dat ik het kan openen en sluiten wanneer ik wil... Ik kan elke hoeveelheid vloeistof absorberen... en ik kan een bijna onbeperkte hoeveelheid reukloos gas uitblazen." Pujol kreeg de toezegging dat hij die avond mocht optreden. De anale artiest verscheen op het toneel gekleed in een rode jas met een zijden kraag, zwart satijnen kuitbroek met bijpassende kousen en lakleren schoenen. De petomaan begon de show met een serie imitaties, zoals de winden van een meisje, een schoonmoeder, een bruid in haar huwelijksnacht (een klein piepend windje) en een bruid op de ochtend na de huwelijksnacht (een luide, onbeheerste wind). Hij imiteerde dierengeluiden, scheurende kleding en kanongebulder en speelde een paar noten van de toonladder.


Hij verdween vervolgens achter het toneel en stak een slang in zijn anus. Op toneel rookte hij een sigaret via de slang en blies vervolgens de rook weer uit zijn achterwerk. Dan bevestigde hij een kleine fluit aan het einde van de slang en speelde "Au Claire  de la Lune". Daarna blies hij met de slang een kaars uit.
Het publiek lachte zich suf en ziek en Pujol kreeg een contract voor enkele jaren. Zijn successen waren zo groot dat hij meer verdiende dan de beroemde actrice Sarah Bernardt.
Pujol gaf ook privé voorstellingen voor alleen mannen. Pujol ging in een bak water zitten, zoog het water op een blies die vervolgens bijna vijf meter door de kamer. Deze act was zo populair dat Koning Leopold II van België speciaal naar Parijs kwam om het met zijn eigen ogen te zien. Ook Sigmund Freud bezocht de voorstellingen van de petomaan.

Pujol besloot voor zichzelf te beginnen en ontbond het contract met de Moulin Rouge. Zijn Theater Pompadour werd geen groot succes. Om zijn act op te krikken traden familieleden op met mime en goocheltrucs. Langzamerhand begon het publiek weg te blijven. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog kwam niemand meer kijken en luisteren.

De familie keerde terug naar de provincie. Pujol overleed in 1945.