Het einde van de Uiver
In 1934 stond heel Nederland op de kop. De Uiver had de vliegrace naar Melbourne gewonnen. Het KLM toestel de Uiver, een DC-2, won niet alleen de handicap race, maar was ook nog tweede geworden in de snelheidsrace. Nederland en de KLM had de wereld toch maar even laten zien dat zij meetelden. 

In 1934 bestond de Australische staat Victoria honderd jaar en dat werd gevierd met een vliegrace tussen Londen en Melbourne. Albert Plesman, de directeur van de KLM liet zich ook inschrijven. Al tien  jaar bestond er een vliegverbinding tussen Amsterdam en Batavia en de KLM wilde deze verlengen tot Australië. De Melbourne race was een goede manier op te laten zien dat de KLM dit ook kon.

Onder leiding van gezagvoerder Koene Parmentier vertrok de Uiver op 19 oktober om 06:35:05 uit Mildenhall bij Londen. Via onder meer Rome, Aleppo, Baghdad, Calcutta, Rangoon en Batavia vloog de Uiver richting Australië. Dicht bij Melbourne raakte de Uiver in zwaar weer en Parmentier wenste geen risico's te nemen en probeerde een noodlanding te maken. Door S.O.S seinen met de complete stadsverlichting weet de Uiver te landen op de renbaan van Albury. Later trokken de bewoners de Uiver uit de modder en vervolgde Parmentier zijn weg. Precies 57 minuten later lande de Uiver in Melbourne.De Uiver heeft de afstand Mildenhall-Melbourne (19.877 km) afgelegd in 90 uur en 17 minuten, de zuivere vliegtijd was 71 uur en 28 minuten.

Bij de terugkomst op Schiphol werd de bemanning van de Uiver, bestaande uit Parmentier, Moll, van Brugge en Prins als helden ontvangen. Het land gaf zich over aan een Uivergekte met Uiversigaren, Uivermenu's, Uiverliederen en ander Uiver uitingen.Er kwam zelf Uiverkrachtvoer op de markt voor kippen en vogels.
Precies twee maanden naar haar vertrek uit Mildenhall naar Melbourne, zou de de Uiver beginnen aan haar laatste vlucht. Op woensdag 19 december om 3.38 in de ochtend vertrok de Uiver voor de 216e retour lucht naar Indië. Het was tevens de eerste normale lijnvlucht met een DC-2. Naast de vierkoppige bemanning onder gezagvoerder Beekman, vlogen nog drie passagiers mee. KLM directeur Plesman had reclame gemaakt voor de vlucht: "Uw Kerst- en Nieuwjaarswenschen per Uiver - binnen elf dagen hebt U antwoord". Het traject moest daarom zo snel mogelijk worden afgelegd, hoewel dit voor de post geen enkele zin had, omdat bij de voorziene aankomst van de Uiver in Batavia en Amsterdam in het weekend geen post werd vervoerd.
Wrak Uiver bij Rutba Wells
Gezagvoerder Beekman ging met tegenzin op de vlucht. Hij kent de DC-2 niet goed en hij is bang voor slecht weer.

Via tussenlandingen in Marseille, Rome, Athene, vertrok de Uiver om 21.50 uit Cairo op weg naar Bagdad, een afstand van 1200 kilometer. De volgende ochtend blijkt in Nederland dat de Uiver niet in Bagdad is aangekomen. De Uiver is zoek. Medewerkers van een oliemaatschappij, die 50 kilometer van Rutba Wells werken, vertellen dat zij de nacht daarvoor om 00.45, in noodweer, het geluid van vliegtuigmotoren hebben gehoord.  Rutba Wells ligt in de Irakese woestijn en is een basis voor de RAF.
Op 21 december komt de mededeling van de KLM dat een vliegtuig van de RAF het wrak van de Uiver 16 kilometer van Rutba Wells heeft gevonden. Het vliegtuig was geheel verbrand. Later in de middag weten enkele pantserwagens het wrak te bereiken. Het vliegtuig is volledig vernield en uitgebrand en er zijn geen overlevenden. Alleen het staartstuk van de Uiver is nog te herkennen.

Er wordt een commissie ingesteld die de ramp met de Uiver moet onderzoeken. Deze commissie Schorer concludeerde dat de Uiver met ingetrokken landingsgestel en een snelheid van 225 km met een vleugel de grond heeft geraakt. Het vliegtuig explodeerde en vloog in brand. Er waren geen aanwijzingen voor blikseminslag of technische mankementen. De commissie Schorer neigde er toe de ramp toe te schrijven aan de minder goede vliegeigenschappen van de DC-2 en de ongunstige weersomstandigheden. Velen waren niet tevreden met deze uitleg.
In zijn boek De Uiver vertelt J.P. Nater over een theorie die onder KLM piloten circuleerde. Zij achtten het niet uitgesloten dat Beekman in de slecht verlichte cockpit de kaart niet goed heeft gelezen en zich er niet van bewust was dat de vlakke woestijn bij Rutba Wells ongemerkt naar 800 hoogte kroop en dat Beekman omdat hij onder de wolken wilde blijven vliegen tegen de woestijnheuvel is gevlogen. Dit zou de reden zijn waarom de Uiver met volle snelheid de grond heeft geraakt.
Maar een sluitende en bevredigende verklaring voor de crash van de Uiver is nooit gegeven.


Meer foto's van de Uiver